Brieven aan de meesters

De ware expressie van muziek is en blijft de muziek zelf. Toch bestaat er een sterk verbond tussen taal en muziek. Bij het schrijven van dit boek besefte Camiel Boomsma dat dat verbond, die aftastende dialoog tussen taal en klank, diepere lagen aan kan boren dan hij aanvankelijk dacht. Zoals poëzie onderbewuste gevoelens aanspreekt, wilde hij tijdens het schrijven van dit boek de ruimte geven aan vrije en associatieve gedachten die bij het denken over muziek ontstaan. In stilte en al luisterend naar de muziek ontstaan verwoordingen die hij hardop niet zou kunnen vinden. Ook betekende het een hernieuwde kennismaking met de muziek die hij al jaren speelt en beluistert.

Claude Debussy – Een nieuwe zonsopkomst

Franz Schubert – Een wereld van oneindige nuance

Franz Liszt – Spiegel van de ziel 

Anton Bruckner – Meester van het adagio 

Frédéric Chopin – Aristocratische dichter

Richard Wagner – De kracht van de verbeelding

Richard Wagner – Monument voor de liefde 

Hector Berlioz – Fabelachtige rijken

Maurice Ravel – Glasheldere melancholie

Gustav Mahler – De stemming van het noodlot

Ludwig van Beethoven – Kracht en urgentie 

Erik Satie – Vanzelfsprekende geheimzinnigheid

Johann Sebastian Bach – In verbinding met het goddelijke 

Gabriel Fauré – Verdwalen en weer vinden

Gerhard Hamm – In het kleine ligt een wereld verborgen

Amy Beach – Innerlijke drijfveer

Camiel Boomsma is een van de meest veelbelovende pianisten van zijn generatie, en wordt geprezen door internationale pers en publiek om zijn gevoelige en indringende spel. Boomsma heeft op velen grote nationale en internationale podia opgetreden. In 2013 maakte hij een gedurfd albumdebuut met onbekende pianotranscripties van het werk van Wagner. De Volkskrant schreef over zijn album Musings met o.a. Chopin-uitvoeringen: ‘Aan Boomsma’s vingers kleeft fluweel’.