Wanneer Maha Hassen een tijd verblijft in de woning van de familie Frank op het Merwedeplein in Amsterdam, kruipt Anne steeds meer onder de huid van de schrijfster.
Gedurende haar verblijf in de woning van de familie Frank op het Merwedeplein in Amsterdam, maakt de schrijfster Maha Hassan kennis met Anne, onder meer door de foto’s die ze aan de muur ziet hangen. Er ontstaat een wederzijdse verbondenheid tussen de twee vrouwen, niet in de laatste plaats door de overeenkomst tussen Annes verhaal (1942-44) en dat van Maha, zeventig jaar later. De Tweede Wereldoorlog en de opstand/ oorlog in Syrië, waarvoor Maha is gevlucht. Anne kruipt steeds meer onder de huid van de schrijfster. Ze zijn voortdurend met elkaar in gesprek.
Terug in Parijs lukt het Maha niet om haar verslag over haar verblijf in Amsterdam te voltooien. Er is een reis naar Ramallah voor nodig om te beseffen dat Anne nog niet uit haar systeem is verdwenen. Sterker nog: Anna is ‘in haar lichaam meegereisd’ naar Israël/Palestina. De eerste kennismaking met Israël leidt bij Anne tot verbittering over de eenzijdigheid waarmee Maha de situatie in Israël benadert. Langzamerhand laat Maha Annes kritiek tot zich doordringen: ze heeft een onvolledig boek geschreven, waarin ze alleen aandacht opbrengt voor Palestijnen en geen ruimte heeft voor andere groepen: niet alleen de ‘gewone’ Israëlische Joden, maar ook de in Israël wonende Arabische Joden, die destijds hun Arabische thuis hebben moeten verlaten, en de Koerdische Joden, die een minderheid in Haifa vormen.
Maha Hassan is een Syrisch-Koerdische schrijfster, woonachtig in Parijs. In 2007-2008 verbleef ze op uitnodiging van Amsterdam Vluchtstad/het Nederlands Letterenfonds gedurende een jaar op het Merwedeplein.