Geschriften over kunst politiek en religie

Richard Wagners kunst staat in het teken van de utopie. Zijn doel is het verlossen van de mens, die zowel gebukt gaat onder de last van de traditie als de leugen van de moderniteit. In de spiegel van de mythe toont Wagner de mens zijn ware wezen. In zijn geschriften doet Wagner verslag van zijn zoektocht op het gebied van muziek, theater, filosofie, politiek en religie. Het Gesamtkunstwerk verenigt de kunsten en de kunst moet een nieuwe gemeenschap stichten. Voor het eerst verschijnen in Nederlandse vertaling Wagners meest boeiende, bekende of beruchte teksten, zoals De kunst en de revolutie, Beethoven en Religie en kunst en het omstreden Het Jodendom in de muziek.
De lezer wordt terzijde gestaan door een uitgebreide inleiding en verklarende noten. Hierdoor kan de lezer de teksten plaatsen in de context van Wagners tijd, leven en muziekdrama’s.

Emanuel Overbeeke, musicoloog over Geschriften over kunst politiek en religie:

‘Een van de belangrijkste bijdragen van het afgelopen jaar aan de Nederlandstalige literatuur zijn de twee bundels met teksten van Wagner die in vertaling zijn uitgebracht door Uitgeverij IJzer. Een derde bundel is in voorbereiding.
De vertalingen, annotaties en inleiding van Philip Westbroek zijn uitstekend. Het resultaat van lezing van de hele bundel is niet alleen het inzicht dat het beruchtste geschrift, zoals te verwachten, abject is, maar ook dat het duidt op de verregaande kleinzieligheid van de beroemde componist Wagner. Hierdoor kunnen wij ‘de gehele persoon’ – als zoiets al bestaat bij een creatief, complex en ambivalent karakter – wellicht iets beter begrijpen. Al lezende bekroop mij de ongemakkelijke waarheid dat Wagner lang niet de enige was en is, die zijn onderbuik zo ongegeneerd liet en laat spreken. Wij, die graag geloven geleerd te hebben van de Tweede Wereldoorlog, hebben dat lichaamsdeel verbannen naar het cabaret en het voetbalstadion. In Wagners economisch keiharde en cultureel on-Verlichte samenleving was zijn houding echter de normaalste zaak ter wereld, zeker voor iemand die houdt van dramatiseren, al deelde gelukkig lang niet iedereen zijn opvattingen. De tijden zijn veranderd, maar een gevoel van onbehagen in de onderbuik is onuitroeibaar. Beschaving is geen vrucht van de vooruitgang, maar van een permanente confrontatie met de Wagner in ons.’