Ik geef me bloot

We leven in een wereld waar we niet zonder meer op kunnen vertrouwen, in een tijd die ons terugwerpt op onszelf. Wat hebben we nog dat hard en houdbaar is? Het lichaam. Dat is er, staat op, gaat naar het werk, komt terug, eet, vrijt, slaapt en verschijnt. Het lichaam van verlangen en van vertwijfeling. Maar tenminste het lichaam: dat hebben we, houden we en koesteren we.

Wat hebben we nog dat hard en houdbaar is? In het tweede deel van Ik geef me bloot zijn dat ‘de kinderen’. In rake observaties verschijnen ze: één voor één. Hoe ze doen, hoe ze kijken, waar ze op lijken en hoe ze ons raken. Zij belichamen de hoop op verandering in een ritme van samen en verschillen. De taal van Saleming is teder en nabij. Precies in het woord. Van Rosmalen toont felheid en brutaliteit in de kleur. Het rood van het bloed: kwetsbaarheid en kracht van het blote zijn.

Saleming (schrijver-docent) en van Rosmalen (lector) zijn beiden werkzaam aan het HKU, lectoraat muzisch werk. Als spoken word artist en cellist-spreker treden ze op als Bart&Anouk op conferenties, symposia en in leiderschaps­trainingen op verschillende maatschappelijke terreinen als zorg, onderwijs, openbaar bestuur, veiligheid en levensbeschouwing. Ze maken terplekke nieuwe teksten en brengen die, op muziek gezet, samen met al bestaand materiaal.