De tweede dichtbundel van Lamia Makaddam die naar het Nederlands werd vertaald.
‘Dit is geen goede poëzie, maar het is het beste wat ik kan schrijven. Misschien is het jullie opgevallen dat de zinnen kort zijn en de structuur gefragmenteerd. Dat komt doordat ik alleen op vrije momenten schrijf. En met vrije momenten bedoel ik de schaarse minuten en uren die ik op het toilet en in bad doorbreng, of als ik eet, loop en slaap. Kan iemand die slaapt eigenlijk wel schrijven? Ja, betere gedichten dan deze, en daarna voert hij ze aan de kraaien.
Jullie kunnen het vrijetijdsgedichten noemen, dat zou een terechte benaming zijn. Jullie zullen ze op vrije momenten lezen, waarvan ik
eigenlijk met heel mijn hart hoop dat jullie daarin iets beters te doen hebben, zoals praten met je dierbaren en spelen met je kinderen, want bij God, bij jullie God, hoe kun je verdragen dat er in je huis een man op het toilet zit te lezen?’
Lamia Makaddam (1971) kwam op twintigjarige leeftijd naar Nederland. In haar geboorteland Tunesië studeerde ze Arabische taal en letterkunde. Naast dichter is ze vertaler en journalist. Vrijetijdsgedichten is haar tweede bundel die naar het Nederlands is vertaald. In 2020 verscheen Je zult me vinden in elk woord dat ik schrijf.
De Reactor – “Vrijetijdsgedichten’, het is een pretentieloze titel. De flaptekst doet daar een schepje bovenop: ‘Dit is geen goede poëzie, maar het is het beste wat ik kan schrijven’. Juist dat onnadrukkelijke, dat dagelijkse en (schijnbaar) ambitieloze maakt deze poëzie zo sterk. Bijna ongemerkt duiken we steeds onder de oppervlakte en blijken de gedichten, eigenlijk zonder uitzondering, intens en ontroerend.” – lezen (23/08/2023)
