In een eigenwijze mix van reisverhalen, herinneringen, observaties en verbeelding gaat Keulemans op zoek naar de kunst van de gastvrijheid.
Gastvrijheid is net zo belangrijk voor ons bestaan als lucht en water. Op reis komen we om als er geen deur voor ons opengaat. Zonder bezoek te ontvangen drogen we uit.
In het jaar dat de gastvrijheid stilviel werkte Chris Keulemans aan zijn boek over warme avonden in Beiroet en Sarajevo, fabelachtige diners in Triëst en Berlijn, logeren op een kerkhof in Tunis, dat ene café waar nog licht brandt op de avond na 9/11, ontmoetingen met Salman Rushdie, Chimamanda Ngozie Adichie en Henk-voor-alle-vrouwen-een-geschenk, de lege tafel bij hem thuis in Amsterdam-Noord.
In een eigenwijze mix van reisverhalen, herinneringen, observaties en verbeelding gaat Keulemans op zoek naar de kunst van de gastvrijheid. Waarom is die warmer op plekken waar minder is? Wie zetten er een maaltijd op tafel voor de moordenaar van hun zoon? Hoe word je vrienden met een hotelkamer? Wat zeggen gast en gastheer nooit tegen elkaar?
Chris Keulemans leidde drie cultuurcentra in Amsterdam, publiceerde romans zoals De Amerikaan die ik nooit geweest ben (2004), essays als Brussel. Op zoek naar territoria van nieuwstedelijke creatie (2018) en reportages, reisde voor werk en vriendschap naar Ambon en Rojava, Newark en Ramallah, verhuisde dertig keer en gelooft dat er over de hele wereld evenveel gastvrijheid wordt gegeven als ontvangen.
