Hotel Moederland is de tweede roman van Atılgan, die veertien jaar na zijn debuut verscheen, en tot de canon van de moderne Turkse literatuur behoort.
‘Zebercet, de klerk van het vlak bij het station gelegen Hotel Moederland, ging de kamer in waar donderdagnacht, drie dagen eerder, de vrouw had geslapen die met de vertraagde trein uit Ankara was aangekomen, hij deed de deur op slot, stopte de sleutel in zijn zak. Het licht was aan. Hij leunde tegen de deur en keek om zich heen. Alles was nog precies zoals zij het had achtergelaten: de deken die opgehoopt aan het voeteneind van het bed lag, het gekreukte laken, de slippers, de stoel, de schemerlamp op het nachtkastje, de twee half opgerookte sigaretten die in de koperen asbak waren uitgedrukt, het dienblad met de theepot, het theeglas, het theelepeltje, het schaaltje met vijf suikerklontjes – hij had er die avond zes op gelegd kan ik misschien een glas thee krijgen had ze gevraagd toen ze haar kamer in ging hij had een pot thee gezet genoeg voor drie glazen met in zijn ene hand het dienblad had hij op de deur geklopt binnen had ze gezegd daar zat ze op de rand van het bed ze had haar jas uitgedaan een zwarte trui een zilveren ketting met grote ronde schakels ze had gekeken dankuwel daarna had ze gevraagd hoe ze naar dat dorp kon komen kunt u me in dat geval om acht uur wekken alstublieft en gezegd dat ze geen identiteitskaart had alsof dat de gewoonste zaak van de wereld was…’
De eenzame Zebercet houdt een familiehotel draaiende in een kleine provincieplaats. Het hotel heeft betere tijden gekend, gasten zijn schaars, de dagen monotoon. Op een avond arriveert een vrouw uit Ankara in het hotel, een gebeurtenis die Zebercets leven op zijn kop zet. Ze blijft maar één nacht, maar zegt de volgende ochtend terug te komen. De tijd verstrijkt echter zonder dat ze verschijnt, en hoe kleiner de kans wordt dat ze daadwerkelijk zal terugkeren, hoe meer Zebercet door haar geobsedeerd raakt; een obsessie die de storm in zijn hoofd voedt en uiteindelijk gruwelijke consequenties zal hebben…
Yusuf Atılgan (1921-1989) liet slechts drie romans en een handvol korte verhalen na, maar geldt als een van de pioniers van de moderne Turkse literatuur. Atılgan behoort tot de vijftigers in Turkije, die het individu en het gevoel van vervreemding in een snel veranderende samenleving centraal stellen in hun werk. Atılgan is niet bang om over seksualiteit te schrijven, en de seksuele passages in Hotel Moederland waren de aanleiding voor de Turkse autoriteiten om het boek van de lijst ‘Honderd basiswerken’ te verwijderen.