Flarden

– ‘Hoe gaat het met uw zoon?’
– ‘Hij wil muzikant worden.’
– ‘Tiens? ‘t ls pertang genen dommerik.’

Als veertienjarige begint Koen De Cauter klarinet te spelen, later volgen ook gitaar en saxofoon. Al snel wordt muziek de lucht die hij ademt. Hij ontdekt de jazz uit New Orleans, de zigeunerjazz, dixieland, musette en later ook flamenco – ‘al die schone muziek komt allemaal van bij de marginalen’. Hij leert optreden in cafés en rondgaan met zijn hoed en voelt zich een halve zigeuner. Met de jaren groeit De Cauter uit tot een van onze meest virtuoze muzikanten. In dit boek strooit de oude meester parels uit die een spoor trekken door zijn leven en werken. Ze leiden naar artiesten die hij bewondert: Django Reinhardt, Georges Brassens, Wannes Van de Velde, Guido Gezelle. Maar ook naar notities over zijn eigen muziek en die van zijn fenomenale muziekdynastie, en naar mijmeringen over zijn vader en de manouchen en de weemoed. ‘Ik wil mijn muziek gelijk die opgesloten duif, moe en gebroken, die wanhopig bleef fladderen naar het licht achter ’t venster, die opflakkerde in plotse koortsige vlagen van hoop, en dan viel met gesloten ogen.’