De wachters is een politieke, morele fabel over kwaadaardige bureaucratie, gedachteloos extremisme en het gevaar van het opschorten van vrijheden uit naam van vaderlandslievendheid.
Noord-Afrika, het is zomer – en warm. Menouar Ziada, een veteraan die altijd aan de kant van de winnaars heeft gestreden, slijt zijn dagen door gesprekjes aan te knopen met voorbijgangers in zijn straat. Verderop werkt in een leegstaand pand tijdelijk de uitvinder Mahfoudh Lemdjad aan een nieuw soort weefgetouw dat hij wil laten patenteren, waarbij hij op de nodige tegenwerking van de lokale ambtenaren stuit. Hij werkt nu niet alleen aan zijn houten constructie, maar moet zich ook een weg banen door een woud aan formulieren, aanvragen en stadsloketten. Een oude oorlogsveteraan zou zomaar kunnen denken dat die man daar iets verdachts aan het uitspoken is – de oude instincten van Ziada en zijn medeveteranen spelen al snel op. Voor ze het weten raken ze allemaal verstrikt in een labyrint van verdachtmakingen en angst, tot er nog maar één uitweg rest.
De wachters is een politieke, morele fabel over kwaadaardige bureaucratie, gedachteloos extremisme en het gevaar van het opschorten van vrijheden uit naam van vaderlandslievendheid.
Tahar Djaout werd in 1954 geboren te Oulkhou in Algerije. Na zijn studie wiskunde werkte hij als journalist, dichter en schrijver. In 1993 werd hij door fundamentalisten voor zijn huis doodgeschoten. Hij was daarmee een van de eerste intellectuelen die slachtoffer werden van de Algerijnse burgeroorlog.
(Pers)reacties
De Morgen – “De schrijver die dood moest voor zijn angstaanjagend goede pen” – lezen (27/04/2024)
Focus Knack – “Oorlogsveteraan Menouar Ziada begint zijn buur Mafhoudh te verdenken. Die laatste werkt zogezegd aan een revolutionair weefgetouw – of is dat terroristische codetaal? Paranoia troef in deze Algerijnse klassieker van Tahar Djaout.” (14/02/24)
De Wereld Morgen – “De wachters: kafkaiaans nationalisme, extremisme en bureaucratie in een tijdloze roman” – lezen (26/03/2024)
Mappalibri – “Tahar Djaouts dichterlijke kant in combinatie met zijn pen die scherp is maar niet tot op het bot bijt, maakt dat De wachters ondanks de beklemmende politiek-maatschappelijke lading een zekere lichtheid uitstraalt.” – lezen (05/2024)