Alexandr Poesjkin 5 – Jevgeni Onegin

Wat zou van al die grote boeken
Die Ruslands glorie zijn en vroeg
Of laat, mits je succes wilt boeken,
Gelezen moeten worden – vroeg
Reeds menigeen zich af – in wezen
Het allergoddelijkste wezen?
Van niets word je zo koud en heet
Als van Misdaad en straf.
Wat heet!
Oorlog en vrede: niets is echter
En realistischer.
Je bent Als Ruslands literaire bent
Gewogen wordt niet jarig.
Echter Onegin is toch zonder meer
Hét nimmer leeg te drinken meer.

Hans Boland

Poesjkin heeft ondanks zijn korte leven een groot oeuvre nagelaten. Zijn lyriek omvat bijna duizend gedichten en hij schreef een aantal ‘novellen in verzen’ die tot de hoogtepunten van de Russische literatuur worden gerekend. Daarnaast is hij de auteur van een klein maar briljant corpus toneelwerken – zijn Boris Godoenov inspireerde Moesorgski tot diens grootse opera – en van een aantal wondermooie sprookjes. Bovendien schreef hij zowel fictioneel als beschouwend proza, dat het stilistisch ijkpunt zou worden voor al zijn grote landgenoten, van Gogol tot Tsjechov.

Zijn magnum opus, Jevgeni Onegin (bij ons nog altijd beter bekend in de fenomenale operabewerking van Tsjaikovski), ontstond tussen 1823 en 1831.