Vluchtig als een droom + cd

Fragment:

“Proberen te begrijpen wat er staat, betekent in ieder geval een leven lang gefascineerd zijn door woorden en hun geschiedenis, er langzaam achter komen dat ieder woord in het 16e-eeuwse Vroeg-Modernengels òf een andere betekenis had dan nu, òf andere associaties opriep, òf een andere gevoelswaarde had – maar meestal alle drie tegelijk. Het betekent dus serieus proberen vertrouwd te raken met het 16e-eeuwse Engels. En dat op een objectieve, wetenschappelijke manier, waarbij nauwelijks plaats is voor eigen interpretatie of voorkeur. Doorzien hóé het er staat, vraagt van de lezer een zich bewust zijn van al wat een tekst qua vorm kan doen leven, zoals rijm en ritme, kortweg: minstens al wat mijn generatie vroeger op school uit Lodewick, Literaire Kunst, moest leren. Maar een vertaler heeft zich ook nog tot taak gesteld, de inhoud en de vorm van 120.000 regels tekst te herscheppen in het Nederlands van nu. En dan geef je voorzichtig antwoord op de meest gestelde vraag aller tijden: “Maar Shakespeare is toch al vertaald?!” “Ja,” moet je dan zeggen, onderbewust meegaand met de relativerende toon van die opmerking. En je vraagt je snel af, of het zin heeft te proberen iets uit te leggen van mijn fascinatie voor een onbekende taal, voor het spel van schuiven en draaien met klanken en woorden binnen het blank verse; de integriteit waarmee ik 16e-eeuwse Engelse poëzie van Shakespeare en John Donne wil omzetten naar poëtisch Nederlands van nu; de overtuiging dat beide talen gelijkwaardig zijn, even rijk geschakeerd, even groots in uitdrukkingskracht; en de drang tot creatief taaldenken, meer dan 120.000 regels, meer dan vijfentwintig jaar lang. En dan de opmerking: “Maar dat kan toch niet!” Nee, natuurlijk, het kàn ook niet.”