Aanraken!

In Aanraken! voert Sylvia Hubers de lezer langs tactiele avonturen, gemiste knuffels, welriekende mannen, ongelukkige neuzen, eenzame handen, heupen die zich onbespied wanen, levensangst, liefdesdrift, beneveling op de Dag des Oordeels en de ontbrekende schakel tussen broek en rok. In speels en poëtisch proza schetst zij absurde maar tegelijkertijd herkenbare situaties. Haar nietsontziende reflecties op het bestaan brengen je aan het lachen of zetten aan het denken. Met heel weinig woorden weet Hubers de wereld telkens een stukje te kantelen. Aanraken! raakt aan alles wat ons – ook in deze tijd – tot mens maakt.

Kleine daden 

Sta stil. Laat me je lieven. Loop door. Raak me niet aan met je ogen. Ook niet met die in je rug. Draai je om. Kijk me recht. Voeg je toe. Lief me. Hou rechts aan. Verlaat me van voren. Doe niks. Verhoog de feestvreugde – oh wat zeg ik nu weer. Verhoog het soortelijk gewicht van je bereidheid. Laat niet af. Bouw een haag van kleine, veelbetekenende daden om me heen.

Sylvia Hubers (1965) verkent het grensgebied tussen proza en poëzie. Ze schrijft gedichten, prozagedichten en zeer kort proza. Van haar werk verschenen acht bundels, waarvan de laatste Wat als we niet waren betoverd is genomineerd voor de Halewijnprijs & Reynaert Trofee. Ze was van 2009 tot 2013 stadsdichter van Haarlem en woont sinds een jaar in het Overijsselse Wijhe. Ze leest graag en geregeld voor, ook in samenwerking met kunstenaars en muzikanten.