Een overrompelende roman over grensoverschrijdend gedrag aan de universiteit. Over loyaliteit en vertrouwen, macht en geheimhouding, schuld en schaamte, maar evenzeer over traumaverwerking en herstel.
‘Als je dit niet wilt, dan doen we dit niet hè.’
Hij: de beroemde professor, kind aan huis in alle televisiestudio’s, specialist in de studie van macht, begeleider van haar doctoraat. Zij: zijn jonge assistente, in zijn woorden ‘het beste renpaard van zijn stal’, de eerste van haar familie die naar de unief trok en zich daar bovendien als een vis in het water voelt. Op een avond, na een receptie, verandert alles. De professor, die een paar maanden later over haar academische toekomst zal beslissen, geeft haar een knuffel en die knuffel slaat om in een houdgreep. Ze bevriest en wordt toeschouwer van haar eigen nachtmerrie.
Academische gezelligheid is een overrompelende roman over grensoverschrijdend gedrag aan de universiteit. Het is een verhaal over loyaliteit en vertrouwen, over macht en geheimhouding, schuld en schaamte, maar evenzeer over traumaverwerking en herstel. Bovenal is het een ode aan de nieuwe mens die niet langer wegloopt van de eigen schaduw en trauma’s kan zien als de motor voor een vrij leven.
Hilde Van Liefferinge behaalde een master in vertaalkunde en een master en doctoraat in politieke wetenschappen. Ze is werkzaam als hogeschooldocent.
Deze auteur mag nooit spijt hebben dit bijzonder boek te hebben geschreven.
Spijt behoort bij de gedachte dat andere machten voor jou hebben beslist.
Dat wou Hilde Van Liefferinge nu net niet.
Haar boek gaat over macht, het misbruik van die macht en over de adoratie ervan.
We willen met z’n allen liefst de boot niet laten schommelen, we willen aardig gevonden worden. Zelfs als onrecht ongenadig toeslaat, als de hogere macht het individu vernietigt.
Justitie biedt meestal geen antwoord want ligt zelf aan de leiband van een verouderde structuur met meerdere agenda’s.
De auteur wil geen onderdeel van deze pendule zijn.
Haar pen ademt verontwaardiging, een begrip waar iedereen schrik van lijkt te hebben.
Ze doorbreekt met heldere taal de cultus van ongemak dat zich vastzet bij de slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag, hen paralyseert.
Macht is een veelkoppig monster, makkelijk uitvouwbaar en voorzien van tal van sluiproutes.
Dat een universiteit, waar geen plaats zou mogen zijn voor zwijgcultuur en gesloten geesten, evenzeer op de knieën gaat, is een pijnlijke aberratie.
De pose en het imago mogen het nooit halen op het geweten.
Zwijgen en wegkijken is dan lafheid.
Het met fluwelen pen fileren van machtsmisbruik een daad van moedig verzet.
Er valt nog veel te bevechten.Walter Van Steenbrugge
20 februari 2025
(Pers)reacties
‘Je eigen stem terugvinden is erg belangrijk voor wie een traumatische ervaring moet verwerken. Dit is een aangrijpend en inspirerend verhaal dat doet nadenken over de veerkracht van slachtoffers. Het boek toont aan dat artistieke expressie kan leiden tot zowel persoonlijke als maatschappelijke empowerment.’ – Liesbet Stevens, professor seksueel strafrecht
‘Hilde Van Liefferinge schrijft soepel, dapper en meeslepend. Haar verhaal, even onthutsend als herkenbaar, belicht een trauma dat veel vrouwen alleen dragen en waarvoor we collectief verantwoordelijkheid moeten nemen.’ – Fleur van Groningen, bestsellerauteur en ervaringsdeskundige trauma
‘Blijkbaar is er niet alleen voor katholieken een hel. Zij brandt evenzeer in de Academische Wereld.
Dit verhaalt de auteur in een uitzonderlijke rijke beeldtaal.’ – Rik Devillé, auteur Godvergeten misbruik in de Kerk
‘Een moedige getuigenis over de impact van grensoverschrijdend gedrag en hoe machtsstructuren slachtoffers in de steek laten. Laat dit een wake-up call zijn. Niet alleen om de mechanismen die daders beschermen te ontmantelen en slachtoffers de erkenning en steun te geven die ze verdienen, maar vooral ook om kaders te creëren die grensoverschrijdend gedrag voorkomen.’ – Sofie De Graeve, Furia
‘Enkel verstikkende stilte kan beschrijven hoe misbruik écht voelt, enkel vlijmscherp schrijven en spreken kan beschrijven hoe misbruik écht werkt. Dat het boek geschreven is, toont hoe groot de tekortkomingen en vijandigheid tegenover slachtoffers zijn binnen dit systeem. De noodklok kan niet harder luiden dan dit.’ – Sarah Neutkens, pianist, schrijver, beeldend kunstenaar