Alle moeders wenen dezelfde tranen
€ 9,90
Twee vrouwen verenigd door de gruwel. Twee krachtige stemmen over schaamte en pijn.
Twee vrouwen verenigd door de gruwel. Twee krachtige stemmen over schaamte en pijn. Op het eerste gezicht hebben ze weinig gemeen, Sophie Pirson en Fatima Ezzarhouni. De eerste heeft een dochter die zwaargewond raakte bij de aanslagen van 22 maart 2016 in metrostation Maalbeek, de tweede een zoon die zich bij IS aansloot en vanuit Syrië met aanslagen dreigde. Op een dag ontmoeten ze elkaar op een bijeenkomst die families van geradicaliseerde jongeren rond de tafel brengt met slachtoffers van de aanslagen. Het begin van een onmogelijk geachte vriendschap. ‘Wanneer je beseft wat ik in die donkere uren heb doorgemaakt, Fatima, laat je je tranen de vrije loop. Ze vermengen zich met die van mij. Alle moeders wenen dezelfde tranen, zeg je.’ De tranen zijn niet het einde. Ze zijn het begin van een zoektocht naar wat het is, mens te zijn en lief te hebben. Twee moeders die samen wenen. Twee moeders die samen uit de begrenzing van verdriet en onmacht breken. Twee moeders die tonen dat je, ook met gekwetste vleugels, hoop en toekomst kunt doorgeven. Aan je kleinkinderen, aan de wereld.
Met een voorwoord van David Van Reybrouck
(Pers)reacties
Trouw – “Ze begrijpen elkaar, deze moeders van een slachtoffer en een jihadist” – interview in het kader van de start van het terreurproces – lezen (6/03/2023)
DeWereldMorgen – “Twee boeken, drie mensen, pijnlijk mooi om lezen tijdens (en na) het Paasfeest” – Paul Verhaeghe las Alle moeders wenen dezelfde tranen – lees de recensie (18/04/2022)
De Morgen – De Boekenweek staat dit jaar in het teken van de eerste liefde. De Morgen polste negen schrijvers naar hun ervaring en vroeg in een adem wat hun favoriete boek over de liefde is. Op die laatste vraag is het antwoord van Hind Eljadid: ‘Alle moeders wenen dezelfde tranen’, het boek van Sophie Pirson en Fatima Ezzarhouni, vertaald door Marijke Persoone. “Pijnlijk mooi om te lezen.” (9-10/04/2022)
NBD Biblion – “Een bijna poëtisch en bijzonder verhaal over een onverwachte en onwaarschijnlijke vriendschap tussen twee sterke vrouwen die door het leven zijn getekend, maar niet geketend. Een hoopvol boek voor mensen die oog willen hebben voor gemeenschappelijkheid.” (23/02/2022)
Kritisch Lezen – “Een boekje dat deugd doet in deze tijd van zelfingenomenheid, kortzichtigheid, dwaze agressiviteit, blind individualisme, gewoon omdat het daar boven staat, voelend en denkend, eenvoudig en schoonmenselijk.” – Recensie – lezen (27/11/2021)
Gazet van Antwerpen – “De een haar zoon was jihadist, de ander haar dochter terreurslachtoffer: “De tranen die we huilen zijn dezelfde”” – lezen (20/09/2021)
De Morgen – “Fatima Azzarhouni, moeder van een Syriëstrijder die te zien was in Lam Gods, en Sophie Prison, moeder van een terreurslachtoffer, slaan de handen in elkaar en brengen een boek uit over hun vriendschap. ‘De rechten voor verfilming zijn nu al bijna verkocht. ‘Dit gaat over de kunst van het herstellen.’'” – lezen (15/09/2021)
Nieuwsblad – “Ze hebben elkaar gevonden, nadien. Ze zijn hartsvriendinnen geworden, nu hebben ze samen een boek geschreven. “We denken vaak aan de slachtoffers en hun familie. Maar waar kunnen de moeders van de daders heen met hun verdriet?”” – lezen (20/09/2021)
