Ouders worden tegenwoordig van alle kanten, met de wetenschap voorop, indringend bestookt met opvoedkundige adviezen waardoor het onmogelijk lijkt nog op eigen kracht ‘gewoon’ de eigen kinderen te mogen opvoeden. Zeker als ouders en kinderen te maken krijgen met jeugdzorg en onderwijs is het de vraag welke aandacht en ruimte gegeven wordt aan hun eigen visie op problemen.
Tegen deze stand van zaken wordt in De kracht van opvoeden stelling genomen, in naam van een pedagogiek die mensen niet onnodig afhankelijk wil maken en een bewustmaking wil bevorderen van de eigen kracht als opvoeder.
Opvoedingsvragen en ontwikkelingsopgaven worden vanuit diverse kanten belicht, waarbij steeds wordt nagegaan hoe de kracht van opvoeden in de praktijk van jeugdzorg en onderwijs tot zijn recht kan komen. Aandacht wordt gevraagd voor belangrijke ontwikkelingsdomeinen van kinderen en voor de vraag hoe pedagogische krachten kunnen worden aangewend om problemen in deze domeinen te voorkomen en te verhelpen.
Onderzoek naar werkzame factoren in de jeugdzorg heeft uitgewezen dat slechts 15 procent van de effecten verklaard kan worden vanuit een specifieke handelingsmethodiek en dat maar liefst 85 procent gelegen is in niet-specifieke factoren. In de toekomst kan dus nog een groot terrein in kaart worden gebracht van werkzame factoren die nu nog een niet-specifiek karakter hebben.
In dit boek wordt de balans opgemaakt van de huidige stand van zaken in de jeugdzorg en onderwijs ten aanzien van deze ontwikkelingen.