Grondstof

Dat een selectie uit de gedichten van Atze van Wieren eerst nu in Grondstof gebundeld verschijnt mag merkwaardig heten.
Zijn werk wordt door velen al jarenlang gewaardeerd en geprezen. Het is in bladen, periodieken, kalenders en verzamelbundels gepubliceerd. Zijn gedichten zijn ettelijke malen genomineerd voor, en winnaar van diverse prijzen.
Zo won hij in 2002 de SNS-Literatuurprijs met een cyclus van zeven gedichten, waarvan het juryrapport zegt: ‘in zijn poëzie wordt gespeurd en gehunkerd naar een gelijkenis, naar een gemeenschappelijke kern, naar troost ook; een resignatie die de doem van het verleden kan opheffen. Zijn gedichten klinken robuust, hoe gevoelig zijn onderwerp ook is. Poëzie zonder opsmuk, scherp als een foto die de tijd heeft doorstaan.’

Dat deze bundel niet eerder verscheen, heeft o.a. te maken met de prioriteit die Van Wieren gaf aan zijn vertaling van de Duineser Elegien van Rainer Maria Rilke. Dat boek is in 2006 bij IJzer verschenen onder de titel De elegieën van Duino, in een gebonden, tweetalige editie.
Daarover schreef Wil Rouleaux in de NRC: ‘Een opvallend modern klinkende Rilke. De vertaling is moderner en ‘gewoner’ dan de soms nogal plechtig klinkende versie uit 1978 van prof. Bronzwaer. Van Wieren is kernachtiger en lijkt soms iets meer risico te nemen.’
Ook dr. Hans Ester was lovend in het Friesch Dagblad: ‘Het vertalen van dit werk van Rilke is een schier onmogelijke taak. Gegeven de moeilijkheidsgraad verdient Atze van Wieren grote waardering voor zijn durf en doorzettingsvermogen. Wie de vertaling van een dergelijk werk tot het einde toe volhoudt, heeft een pluim verdiend.’

Het leven als productieproces, zo kan Grondstof worden gekarakteriseerd. Van basaal begin, via raffinage en bijproducten, tot wat uiteindelijk overblijft.