Kleine mensen, grote oorlogen

1968. In een schrift maakt Simonne aantekeningen over de lotgevallen van haar familie en die van haar man. Ze wil een levensweg noteren. Als God haar de tijd geeft. Maar haar plan blijft steken. God is niet vrijgevig. Haar bloeddruk velt haar nog voor ze vijftig is. Een halve eeuw later neemt haar zoon van haar over wat ze is begonnen. Het oorspronkelijke document humain wordt een strak geschreven boek over het wedervaren van Vlaamse doorsneemensen uit de Rupelstreek en de kuststreek in een bijzondere eeuw: op de vluchtelingenroutes, in de loopgrachten en lazaretten van de Eerste Wereldoorlog, in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Kleine mensen, grote oorlogen beschrijft niet zozeer de politieke ontwikkelingen of tactische militaire overwegingen, maar hoe mensen klem geraken door de eisen die het leven en de wereld hen stellen. Een boek over bakkerszonen, metaalarbeiders en vissers, over verzetslui en vluchtelingen. Over een garenwinkeltje, een oorlogsverpleegster, een grote liefde en een man van tweede garnituur. Over wie welke keuzes maakte, en waarom.