Elf verschillende typen onzichtbare kinderen komen in dit boek voor het voetlicht te staan. Om verschillende redenen raken zij uit zicht, worden zij níet opgemerkt en blijven zij ongezien. Zoals stille kinderen, alleenstaande gevluchte kinderen, kinderen die opgroeien in een sekte en kinderen díe thuis psychisch worden mishandeld. Zij voelen zich vaak in de steek gelaten door de samenleving, hun school, hun klasgenoten, hun ouders en hun hulpverleners. Veel van deze kinderen hebben hulp nodig. Dat ontbreekt en dat maakt hen kwetsbaar.
Jan van der Ploeg vraag meer aandacht en begrip voor deze kinderen die in de huidige extraverte, drukke en snel veranderende samenleving vaak onzichtbaar blijven.
Jan van der Ploeg (1927) is emeritus hoogleraar orthopedagogiek. Tijdens en na zijn studie sociale pedagogiek en psychologie aan de Universiteit van Amsterdam vervulde hij diverse functies in de jeugdzorg. In 1975 promoveerde hij aan de Universiteit van Amsterdam op het proefschrift Isolement, angst en agressie. Van 1980 tot 1982 was hij hoogleraar orthopedagogiek aan de UvA en van 1982 tot aan zijn emeritaat in 1993 bekleedde hij deze functie aan de Rijksuniversiteit Leiden.
