Wat maakt dat de ene ouder zich bijna vanzelfsprekend lijkt te ontwikkelen tot een goede opvoeder en dat bij een andere ouder het groeiproces stagneert of vastloopt? Als antwoord op deze vraag ontwikkelde Alice van der Pas het buffermodel. Ouderschapsgroei wordt gestut door vier bufferprocessen: een solidaire samenleving, taakverdeling, meta-positie en ‘goede ouder’-ervaringen. Ouderschapsgroei en bufferprocessen bundelt klassiekers uit de themareeks van het tijdschrift Ouderschapskennis waarin het buffermodel verder is uitgewerkt. Deze klassiekers verbinden ouderschapstheorie met praktijk en beleid en dragen bij aan het vakmanschap van methodische ouderbegeleiding. Ouder zijn, is een manier van leven die ingebed is binnen een veeleisende maatschappij. Ouderschap is een publiek goed maar kan nog niet rekenen op een maatschappelijke setting die oog heeft voor de kwetsbaarheid en raakbaarheid van ouders.
Ouderschapsgroei en bufferprocessen is niet alleen een must voor ouderbegeleiders of opvoedondersteuners. Professionals die met ouders over hun kinderen praten (huisartsen, docenten, pedagogische medewerkers) krijgen inzicht in ouderschapsgroei. Beleidsmakers van zorginstellingen en gemeenten vinden in dit boek aanzetten tot ouderschapsbeleid.
Met bijdragen van: Herman Baartman; Mieke Van Daele; Ad de Gouw; Margreth Hoek; Hanneke Miley; Pieter Remmerswaal; Tomas Van Reybrouck; Kaat Schaubroeck; Sabine Vermeire en Katie Lee Weille.