Thatcher aan de Schelde

‘Voor wat, hoort wat’. Zo vatte Patrick Janssens in zijn tijd het sociaal beleid van Antwerpen samen. Dat Bart De Wever, toen hij ‘t Schoon Verdiep overnam, zich lovend uitsprak over die flinkse politiek is geen compliment voor een socialist. Maar alles kan beter. Na een jaar N-VA-bestuur maakt Jan Vranken, geestelijke vader van het bekende “Jaarboek Armoede en Sociale Uitsluiting”, een eerste balans op. Gewapend met getuigenissen, cijfers en documenten komt hij tot een messcherpe conclusie. ‘De huidige coalitie’, schrijft hij, ‘heeft een duidelijk marsbevel, dat van leermeester Dalrymple en idool Thatcher. Anders gezegd: straf de armen en neem meteen maar het sociale beleid en het middenveld mee.’ Thatcher aan de Schelde is een radiografie van een stad die bewust in tweeën wordt gedeeld en waarin bevolkingsgroepen tegen elkaar worden opgezet. Het is tegelijk een oproep om het roer om te gooien. Want het zijn niet de armen die moeten worden gestraft, het is de armoede die moet worden bestreden. Dat doe je niet door rechten voorwaardelijk te maken noch door kansarmen met wat kruimels van tafel te sturen.